“Willie loved the fact that the songs were all off the beaten path,
yet firmly rooted in African American Blues and Soul…“

Wee Willie Walker (1941-2019) was (samen met o.a. Roosevelt Jamison, die in 1964 samen met Milton Campbell de OV Wright soul standard "That's How Strong My Love Is" schreef) lid van de Redemption Harmonizers gospelgroep wanneer hij in 1960 van Memphis naar de Twin Cities Minneapolis, MN, verhuisde. Hier vond hij onderdak bij een andere gospelgroep, de Royal Jubileers. Als hij later Memphis bezocht en bij zijn vrienden Roosevelt Jamison of songwriter George Jackson verblijft, stond hij regelmatig in de opname studio’s, waar hij meerdere singles bij Goldwax en Checker Records opnam. Een nummer opnemen was toen een kwestie van iemand kennen en voor songwriting werd in de praktijk meestal cash betaald, maar bestonden er toen nog geen auteursrechten. Willie verdeelde de singles die hij opnam aan de lokale shops, maar de shops bestelden bij de labels, als ze extra koppies nodig hadden. Willie is er m.a.w. niet heel rijk van geworden…

Via Timothy Eason en zijn zakenpartner Jimmy Crittenden belandde Willie in de muziek business. De eerste band waarmee Willie optrad was de Val-Dons, waar legende Willie Murphy ook deel van uit maakte. Wanneer Willie gevraagd werd om te gaan spelen in de band van Curtis Mayfield, lag hij nog onder contract bij Goldwax en was de afkoopprijs veel te hoog voor Mayfield. In Minnesota werd Walker via Willie Murphy (ex Val-Dons, weet je nog) de zanger van Willie & The Bees. Later werkte Walker ook nog samen met Salt, Pepper & Spice.

Rond 2002 zong Walker in de legendarische Minneapolis’ R&B band The Butanes. Samen namen ze drie hedendaagse soul albums op. Walker trad ook op met een eigen R&B band, Willie Walker & We “R” en met zijn muzikale partner Paul Metsa.

In 2014 zag harmonicaspeler en bandleider Rick Estrin Walker optreden en nodigde hij Walker uit om met hem op tournee te gaan. Estrin produceerde Walker's album ‘If Nothing Ever Changes’ (2015), wat op zijn beurt leidde tot Walker's album ‘After a While (2017), dat opgenomen werd met gitarist Anthony Paule (Soul Orchestra). Het album werd genomineerd voor album van het jaar, "Hate Take a Holiday" als song van het jaar en Soul Blues-album. Walker werd genomineerd als Soul Blues Male Artisttijdens de 39e Blues Music Awards in 2018. Walker stierf in 2019 in zijn huis in Saint Paul, Minnesota, op 77-jarige leeftijd, kort na zijn terugkeer van een opnamesessie.

‘Not in My Lifetime’ kan je de “opvolger” noemen. Het zijn de laatste opnames van/met Wee Willie Walker. Hij stierf drie dagen na de laatste opname sessie. In de inleiding (een stukje uit een studio interview dat Tina Abbaszadeh met hem deed) kan je hem horen vertellen hoe fier hij was over de opnames, maar naar de toekomst kijkt met een onuitgesproken voorgevoel: “Het was het leukste project waar ik ooit aan heb mogen werken, vanwege alle verschillende persoonlijkheden en geweldige mensen die erbij betrokken zijn. Ik denk niet dat het ooit nog kan gebeuren. Niet voor mij. Niet in mijn leven...”.

“The songs are relatable stories, little slices of life Willie sets into motion with his mesmerizing voice...”

De nummers op ‘Not in My Lifetime’ zijn herkenbare verhalen, kleine stukjes leven die Wee Willie Walker in beweging zette met zijn betoverende stem... Het album werd opgenomen in de 25th Street Studio in Oakland, Californië met de legendarische producer Jim Gaines en engineer Gabriel Shepard, die een fantastisch geluid wisten vast te leggen, ondanks het aantal instrumenten en zangers. Walker wordt ondersteund door Paule op gitaar en elektrische sitar, Tony Lufrano op Hammond-orgel, piano en Wurlitzer, Endre Tarczy op bas, Kevin Hayes op drums, Derek James op trombone, Bill Ortiz op trompet, Charles McNeal en Rob Sudduth op saxofoon en Baptiste, Sandy Griffith & Omega Rae als backings. Gasten zijn onder meer Jon Otis op percussie, Curt Ingram op hoorn en The Sons of Soul Revivers (James Morgan, Dwayne Morgan en Walter Morgan).

De meeste nummers op het album zijn geschreven door de band, met name de co-producers Larry Batiste en Christine Vitale samen met Anthony Poule, maar er zijn ook enkele welgekozen covers van o.a. Dee Clark's hit uit 1964, "Heartbreak", Jerry Ford’s shuffle "Warm to Cool to Cold” (die Walker in 1968 zelf eerder liet opnemen voor Goldwax Records) en “Suffering with the Blues”, dat onder meer is gecoverd door Little Willie John, Irma Thomas, James Brown en Roomful of Blues. Zo laat Walker in de opener “Don’t Let Me Get in Your Way” al onmiddellijk de teugels vieren. Hoogtepunten zijn er nog. Voor hen die van soulvolle ballades houden is er “Over and Over”, “Darling Mine” en “Make Your Own Good News”. Wil je dansen dan is er “I’m Just Like You” of xx. Op “Let the Lady Dance” is Walker's zang hartverscheurend en een speciale vermelding verdienen ook Batiste's hoornarrangementen en Tony Lufrano's hitlijsten. Het samenspel tussen de instrumenten op nummers als “Suffering With The Blues” en het instrumentale “Almost Memphis” van E. Tarczy is een genot.

‘Not in My Lifetime’, Wee Willie Walker’s tweede opname met Anthony Paule's Soul Orchestra deed hij toen hij 77 jaar oud was. Het is het bewijs dat hij als soul/blues zanger nog steeds aan de top had kunnen zijn.

“’Not in My Lifetime’, Wee Willie Walker's second recording with Anthony Paule's Soul Orchestra, was made when he was 77 years old. It proofs that as a soul/blues singer he could still have been at the top...“ (ESC – rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. A Word from Willie – 02. Don’t Let Me Get in Your Way – 03. Over and Over – 04. Real Good Lie – 05. What Is It We’re Not Talking About? – 06. Darling Mine [w/K. Falkner] – 07. I’m Just Like You – 08. Make Your Own Good News – 09. Warm to Cool to Cold [G. Dobbins] – 10. Let the Lady Dance – 11. Heartbreak [J. Thomas, C. Hoyles] – 12. Suffering with the Blues [T. Conyers, L. Pemberton] – 13. Almost Memphis [E. Tarczy] – 14. ‘Til You’ve Walked in My Shoes / Music/Lyrics by: C. Vitale, L. Batiste, A. Paule & D. Martin (5,8,) or and w/ as [noted: 6,9,11-13] © 2021 – Produced and mixed by: Jim Gaines & co-produced by Christine Vitale, Anthony Paule & Larry Batiste | Album credits: Willie Wee Walker: lead vocs / Anthony Paule: guitar, e- sitar / Tony Lufrano: Hammond organ, piano, Wurlitzer / Endre Tarczy: bass / Kevin Hayes: drums / Derek James: trombone / Bill Ortiz: trumpet / Charles McNeal: tenor sax / Rob Suddath: baritone sax / Larry Batiste, Sandy Griffith & Omega Rae: b-vocs & Guest musicians: Jon Otis: percussion (2,4,5,8) / Curt Ingram: French horn (3) / The Sons of the Soul Revivers (7): James Morgan: second lead, b-vocs / Dwayne Morgan: b-vocs & Walter Morgan: b-vocs, tambourine

Discography WEE WILLIE WALKER: Not in My Lifetime, w/the Anthony Paule Soul Orchestra [2021] | After a While, w/the Anthony Paule Soul Orchestra [2017] | If Nothing Ever Changes [2015] | Live on Highway 55, w/Paul Metsa [2013] | Long Time Thing, by the Butanes feat. Willie Walker [2011] | Memphisapolis, w/the Butanes [2006] | Right Where I Belong, w/the Butanes [2004] | Willie Walker [2002] | Hoochin’ with Larry [2008] || Singles Checker & Goldwax Records: “A Lucky Loser” b/w “Warm to Cool to Cold” (Checker 1211) [1968] | “You Name It, I’ve Had It” b/w “You’re Running too Fast” (Checker 1198) [1968] | “Ticket to Ride” b/w “There Goes My Used to Be” (Goldwax 329) [1967] ||